Бобок | okno.mk И, најпосле – безвучните. Тие како да не постојат и секогаш, во јазикот на општеството, се неспоредливо помалубројни од останатите. Нивниот тек на мислите е слободен и нивните зборови не се ограничени од внатрешните стеги и прегради. Во времињата на хомо совиетикусот, ги нарекуваа дисиденти, а беа олицетворени со имињата А. Сахаров, А. Солженицин, А. Сињавски... Нивните иницијали сместени во едно кратко ССС (и уште неколку стотици луѓе солидарни со нив) даваа сосема поинаква звучност на она што се нарекуваше СССР. Тоа беа луѓе со мека душа и нескршлив дух. Денес, таквите луѓе ги нарекуваат „петта колона“, иако тие се најмалку подготвени да се категоризираат во каква било колона. Тоа се писатели, музичари, уметници, новинари, историчари, политичари, волонтери или едноставно будни граѓани. Бидејќи не се спротивставуваат на никаква конкретна идеологија, идеократија или некаков систем на размислување, тешко дека некој може да ги нарече „луѓе кои размислуваат поинаку“. Тие...