Психолошките аспекти на загарантираниот приход (Ерих Фром) | okno.mk

Најважната причина за прифаќањето на оваа идеја се состои во тоа што таа би можела драстично да ја зголеми слободата на единката.[1] Во досегашната историја, човечката слобода на дејствување била ограничувана од два фактора: од употребата на сила од страна на владетелите (особено можноста да ги убијат оние кои им се спротивставувале), и што е уште поважно, од заканата со глад против сите оние што без волја ги прифаќале условите за работа и општествената егзистенција што им биле наметнувани.
Оној што не ги прифаќал овие услови, дури и кога не бил употребуван друг вид сила против него, се соочувал со опасност да умре од глад. Принципот кој преовладувал низ поголемиот дел од човечката историја во минатото, а и денес (како во капитализмот така и во Советскиот Сојуз), е: „Тој што не работи, нема ни да јаде.“ Оваа закана го присилувала човекот не само да дејствува онака како што се барало од него, туку и да мисли и да чувствува на начин којшто нема да го доведе во искушение да постапува поинаку.
...
Заедно со економските истражувања на полето на загарантираниот приход, мора да се преземат и други: психолошки, филозофски, религиозни, педагошки. Според мое мислење, загарантираниот приход ќе постигне голем успех само ако е придружен од промени во другите сфери. Не смее да се заборави дека идејата на загарантираниот приход може да успее само ако престанеме да трошиме десет проценти од нашето вкупно богатство на економски бескорисното вооружување; ако можеме да го запреме ширењето на бесмисленото насилство со систематско пружање помош на неразвиените земји и ако изнајдеме начини да ја запреме демографската експлозија. Без вакви промени, ниеден план за иднината нема да успее, зашто иднина нема ни да има.

Коментари

Популярни публикации от този блог

Човекът е социален ИНДИВИД

Подадох сигнал за сеч, оказала се формално законна

V Антон Макаренко: Докуфилми, аудиокниги и филми, свързани с този голям Чоеек